W posiadaniu Fundacji jest ponad 2 tys. próbników tkanin produkowanych w Fastach. Pochodzą z lat 60., 70., 80., i 90. Stosunkowo niewiele datowanych jest na początkowy okres działalności zakładu czyli lata 50. To pojedyncze, dzisiaj już historyczne egzemplarze.

W Fastach rocznie powstawało kilkaset wzorów tkanin: płaszczowych, sukienkowych, koszulowych, zasłonowych, pościelowych, podszewkowych

i specjalistycznych (np. wojskowych). Na początku produkowały materiał bawełniany, potem wyspecjalizowały się w elanie. Flagowym produktem była słynna tkana fastowska kratka. 

Znamy nazwiska niektórych projektantek i projektantów: Izabella Marcjan, Irena Musielak, Gertruda Rzepecka, Barbara Kapuścińska, Halina Multon, Teresa Nowelska, Ewa Wrażeń, Irena Garbiec, Palikot czy Tadeusz Gajl. Ich projekty nagradzano na krajowych i międzynarodowych targach.

Z fastowskich tkanin korzystali najwięksi projektanci PRL-u, np.: Grażyna Hase, Barbara Hoff, Xymena Zaniewska. Szyły z nich takie marki, jak Cora, Próchnik, Moda Polska, płaszczowe zamawiał dom mody Leda.

Wraz z Fastowiaczkami wyodrębniliśmy 30 najbardziej charakterystycznych, „ikonicznych” wzorów produkowanych w Fastach. Są wśród nich desnie tkane na krosnach i drukowane (późniejsze). Staraliśmy się zebrać o nich jak najwięcej informacji: projektanta, skład i rodzaj przędzy, sposób tkania, paletę kolorystyczną, przeznaczenie. Powstały metryczki tkanin, które dokumentują typowe wyroby Fast.

Tkaniny te mają swoje nazwy, które dobrze pamiętają tkaczki: np. „Beata” to drobna kratka, produkowana od lat 60, głównie na koszule. Z pasiastej „Pauliny” szyło się sukienki, z mocno zaznaczonymi kieszeniami (paski szły prostopadle do reszty). „Cyprys” to zasłonowe tkania z motywem martwej natury z owocami; Można było znaleźć chyba w każdym polskim domu w latach 80. W niektórych dalej są.