Budowa kombinatu Fasty rozpoczęła się w 1953 roku. Projekt generalny budowy nowej fabryki opracowało moskiewskie Biuro Projektów „Giprolegprom”. Budowa BZPB Fasty, dziecka planu 6-letniego trwała etapami. Już w 1954 roku ruszyła z produkcją przędzalnia średnioprzędna.
Budowa zakończyła się dopiero w 1969 roku, kiedy oddano do użytku ostatni obiekt – drukarnię. Tak powstało największe przedsiębiorstwo w powojennej historii Białegostoku i trzecia co do wielkości fabryka włókiennicza PRL. Działała blisko pół wieku. Kombinat zajmował dwa hektary hal fabrycznych pod dachem. Mieściły się w nich trzy przędzalnie, dwie tkalnie (biała i kolorowa), wykańczalnia, farbiarnia. Fasty tworzyły swoiste “miasto w mieście”. Obok hal produkcyjnych działała szkoła, przychodnia, sklepy, biblioteka, stołówki, targ. Była rampa kolejowa, elektrownia, straż pożarna, schron. Teren dawnej fabryki jest bardzo rozległy.
Dziś mieszczą się tam sklepy, hurtownie, magazyny, małe firmy. Zachowały się też punkty charakterystyczne: brama wjazdowa, budynek elektrowni, biurowiec (zwany dawniej Białym Domem), wykańczalnia, komin elektrociepłowni. Zatraciła się funkcja wielu obiektów, do niektórych nie można wejść, ponieważ stanowią prywatną własność. Część budynków jest zupełnie zdewastowana. W obrębie dawnej fabryki działa firma Andropol, która w jakiś stopniu kontynuuje fastowskie włókiennicze tradycje. Zachowały się w niej plany architektoniczne kombinatu z lat 50 i 60. Na ich podstawie, a także posiłkując się opowieściami samych Fastowiaków zamierzamy stworzyć wirtualną mapę fabryki.
